இந்திய மருத்துவ வரலாற்றில் ஆச்சாரிய சரகர் என்ற பெயர் பொற்கால அத்தியாயத்தில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி 2 ஆம் நூற்றாண்டு வரை வெவ்வேறு காலங்களில் வாழ்ந்ததாகக் கருதப்படும் இந்த மகான், இந்திய மருத்துவத்தின் ‘தந்தை’ என்று போற்றப்படுகிறார். ஆயுர்வேத மருத்துவ முறைக்கு அவர் அளித்த மகத்தான பங்களிப்புகள், குறிப்பாக ‘சரக சம்ஹிதை’ என்ற அவரது காலத்தால் அழியாத படைப்பு, இன்றும் மருத்துவ உலகுக்கு வழிகாட்டும் கலங்கரை விளக்கமாகத் திகழ்கிறது.

ஆயுர்வேதத்தின் அடித்தளத்தைப் பலப்படுத்தியவர்:

சரகர் தனி ஒரு மருத்துவக் கோட்பாட்டை உருவாக்குபவராகக் கருதப்படுவதில்லை. மாறாக, தனக்கு முன் இருந்த பல்வேறு மருத்துவ அறிவுகளையும், அனுபவங்களையும், தத்துவங்களையும் ஒழுங்குபடுத்தி, தொகுத்து, ஒரு சீரான மருத்துவ அமைப்பாக மாற்றியவர். ஆயுர்வேதத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகள், நோயறிதல் முறைகள், சிகிச்சை நுட்பங்கள், மருந்து தயாரிக்கும் முறைகள் என அனைத்தையும் ஒருங்கே இணைத்து, அதற்கு ஒரு வலுவான கட்டமைப்பை வழங்கினார்.

சரக சம்ஹிதை: மருத்துவ அறிவின் பொக்கிஷம்

சரகரின் மிக முக்கியமான பங்களிப்பு ‘சரக சம்ஹிதை’ ஆகும். எட்டு முக்கிய பிரிவுகளையும் (ஸ்தாத்ராஸ்தானம்) 120 அத்தியாயங்களையும் கொண்ட இந்த விரிவான தொகுப்பு, ஆயுர்வேதத்தின் ஒரு முக்கிய ஆதார நூலாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த சம்ஹிதை வெறும் மருத்துவக் குறிப்புகளை மட்டும் கொண்டதல்ல; அது அன்றைய காலகட்டத்தின் சமூக, தத்துவ, விஞ்ஞானப் பார்வைகளையும் உள்ளடக்கியது.

சரக சம்ஹிதையின் முக்கிய சிறப்பம்சங்கள்:

1. முக்குணக் கோட்பாடு (திரிதோஷம்): வாதம், பித்தம், கபம் ஆகிய மூன்று தோஷங்களின் சமநிலை ஆரோக்கியத்திற்கு எவ்வாறு அடிப்படையானது என்பதையும், அவற்றின் ஏற்றத்தாழ்வுகள் எவ்வாறு நோய்களை உருவாக்குகின்றன என்பதையும் சரகர் மிகத் தெளிவாக விளக்கினார். இந்த முக்குணக் கோட்பாடு இன்றும் ஆயுர்வேத நோயறிதல் மற்றும் சிகிச்சை முறைகளின் மையப்புள்ளியாகும்.
2. ஹோலிஸ்டிக் அணுகுமுறை: மனித உடலை மனது, உடல், ஆன்மா ஆகியவற்றின் ஒருங்கிணைந்த அமைப்பாக சரகர் கருதினார். ஒரு நோய்க்கு சிகிச்சையளிக்கும்போது, நோயாளியின் ஒட்டுமொத்த உடல்நிலை, மனநிலை, வாழ்க்கை முறை மற்றும் சுற்றுப்புறச் சூழல் ஆகியவற்றைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார்.
3. நோய் கண்டறியும் திறன்: சரகர், நோயாளியின் நாடி, நாக்கு, கண்கள் போன்றவற்றை உன்னிப்பாக கவனிப்பது, உடல் அறிகுறிகளை ஆராய்வது, நோயாளியின் வரலாற்றை முழுமையாகப் பதிவு செய்வது போன்ற நுட்பமான நோயறிதல் முறைகளை விளக்கியுள்ளார். ‘நோய் நாடி நோய் முதல் நாடி’ என்ற அணுகுமுறைக்கு அவர் அடித்தளம் அமைத்தார்.
4. சிகிச்சை முறைகள் மற்றும் மருந்துகள்: ஆயிரக்கணக்கான தாவரங்கள், தாதுக்கள் மற்றும் விலங்குப் பொருட்களின் மருத்துவப் பண்புகளையும், அவற்றைப் பயன்படுத்தி மருந்துகள் தயாரிக்கும் முறைகளையும் சரக சம்ஹிதை விரிவாகப் பேசுகிறது. பஞ்சகர்மா (உடலை சுத்தப்படுத்தும் சிகிச்சை முறைகள்), ஒத்தடம், மூலிகை மருந்துகள் போன்ற பல்வேறு சிகிச்சை முறைகளையும் அவர் பட்டியலிட்டுள்ளார்.
5. தடுப்பு மருத்துவத்தின் முக்கியத்துவம்: “Swasthasya Swasthya Rakshanam” (ஆரோக்கியமான நபரின் ஆரோக்கியத்தைப் பாதுகாப்பது) என்ற கோட்பாட்டை வலியுறுத்தி, சரகர் தடுப்பு மருத்துவத்திற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். சரியான உணவுப் பழக்கம், தினசரி மற்றும் பருவகால ஒழுக்க முறைகள் (தினச்சரியா, ரிதுச்சரியா), யோகா மற்றும் தியானம் ஆகியவற்றின் மூலம் ஆரோக்கியத்தைப் பேணலாம் என்று வலியுறுத்தினார்.
6. மருத்துவ நெறிமுறைகள்: ஒரு மருத்துவர் எவ்வாறு நோயாளிகளிடம் அன்பாகவும், இரக்கத்துடனும், அர்ப்பணிப்புடனும் நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்றும், மருத்துவ ரகசியங்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்றும் விரிவான நெறிமுறைகளை வகுத்துள்ளார். இன்றும் மருத்துவத் துறையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும் பல நெறிமுறைகளுக்கு அவரது கோட்பாடுகள் முன்னோடியாகத் திகழ்கின்றன.

சரகரின் நிலைத்த புகழ்:

ஆச்சாரிய சரகர் வெறும் ஒரு மருத்துவர் மட்டுமல்ல, அவர் ஒரு சிந்தனையாளர், தத்துவஞானி மற்றும் சமூக சீர்திருத்தவாதி. அவரது ‘சரக சம்ஹிதை’ வெறும் ஒரு மருத்துவ நூல் அல்ல, அது ஒரு விரிவான வாழ்க்கை வழிகாட்டி. அறிவியல் ரீதியான அணுகுமுறையும், தத்துவார்த்த ஆழமும் இணைந்து சரகரின் படைப்பை தனித்துவமாக்குகின்றன.

இன்றைய நவீன மருத்துவ உலகம் பல உச்சங்களை எட்டியிருந்தாலும், சரகரின் ஹோலிஸ்டிக் அணுகுமுறை, தடுப்பு மருத்துவத்தின் முக்கியத்துவம் மற்றும் வாழ்வியல் முறைகளைப் பின்பற்றுவதன் அவசியம் ஆகியவை இன்னும் மிகமிகப் பொருத்தமானவையாகும். இந்திய மருத்துவத்தின் பிதாமகனான ஆச்சாரிய சரகரின் பங்களிப்புகள், ஆயுர்வேதத்தின் உயிர்நாடியாகத் திகழ்வதுடன், உலக மருத்துவ அறிவின் ஒரு பெரும் செல்வமாகவும் நிலைத்து நிற்கிறது.